Susunod Ka Rin

"Ito ang Kanyang kalooban: huwag kong pabayaang mawala kahit isa sa mga ibinigay niya sa akin, kundi muling buhayin sila sa huling araw." Jn. 6:39

“Susunod ka rin.” Nakakatakot mang isipin, ito ang aking madalas masambit kapag dumadalaw ako sa patay. Kaya habang nasa sementeryo, hindi ko maalis itanong, “Handa na ba ako?” Sakali ngang sumunod na ako sa kanila.

Una, ako ba ay isang mabuting halimbawa?

Hindi ko tiyak ang sagot dito, ngunit salamat na naalaala ko ito.

Napakahalaga nito para sa akin. Bakit?

Dahil kapag sumunod na ako, alam kong may maiiwan- lalong higit ang aking asawa at anak. At sana nga, makapagbigay ako ng mabuting halimbawa sa iba- lalong higit sa pagbibigay. Sa ganon, may maiwan akong mapagbigay na mundo, bansa at komunidad para sa aking mag-ina.

Pangalawa, ginagawa ko ba ang lahat ng aking makakaya araw-araw?

Maiksi naman kasi talaga ang buhay ng tao, naisip ko.

Kaya hindi dapat ako mag-aksaya ng panahon.

Sa halip, yung mga bagay na mabuti at dapat na kaya kong gawin, gawin ko na ngayon!

Sabi ko nga, kung kaya ko namang magpatawad, bakit hindi ko ito gawin ngayon?

Kung kaya ko namang maglingkod, bakit hindi ko ito gawin ngayon?

Kung kaya ko namang magbigay, bakit hindi ko ito gawin ngayon?

Ngayon- ito lang naman talaga ang panahon ko. Ang bukas- hindi ko sigurado. 

Panghuli, may daratnan ako.

Hindi ko man masagot ng tiyak ang mga nauna kong tanong,

Sa bahaging ito, sigurado ako.  May daratnan ako!

Kaya naman may dahilan talagang bisitahin ang mga yumao na.

Sapagkat alam ko (at alam mo) na hindi naman talaga sila patay,

Buhay na buhay sila!

Sa kabuoan, tila kagabi ay para bang hindi ako ang dumalaw sa mga patay,

Sila ang dumalaw sa akin! (Ikaw ba, dinalaw nila?)

Naisip ko lang kasi na minsan mas ‘patay’ pa ako kumpara sa kanila,

At ang araw nila ngayon ay tila araw ng ‘pagpaparamdam’

At ng mga makabuluhang paalaala.

Salamat Panginoon sa araw ng mga kaluluwa!